Le destin ressemble à ces nuits entières
oubliées dans l’encrier... Salah Al Hamdani
 

Aðeins gamla teppið blómstraði á gólfinu

 

​

Húsið var komið með nýtt heimilisfang

myndin af mér á nýjan stað

borðið var samanbrotið bak við hurð

stóllinn hans pabba líka

 

Aðeins gamla teppið blómstraði á gólfinu

 

Ég fann þig loksins

í auðum garði

 

með stóra svarta sjalið þitt

annars hugar

í bænaklæðum

með aldurinn saumaðan á andlitið

 

Mér fannst ég faðma deyjandi pálma

Svo kannaðist ég við mömmu

í fanginu

 

(Salah Al Hamdani, Bagdad à ciel ouvert,

Editions Le Temps des Cerises, 2014

 

**********

 

Öfugur spegill

 

 

Nótt min er sandur á glerborði

það er útlegðarlykt af mér

leirhúsið mitt er víst hér

en hvorki garður né skógur né pálmi

minn himinn streymir í öfuga átt

og orð min sigla

yfir fjarlægu landi

þar sem menn leita að stefnu dagsins

 

Ég var á hlaupum allar naeturnar

Þar til ég múlbatt tilfinningarnar og vatt skýið

það friðaði hugann

 

Galopið líf mitt endanlega ofurselt öldunum?

En þitt líf,

hvað dreymdi það um?

 

(Salah Al Hamdani, Le Balayeur du désert

Editions B.D., Paris, 2010

 

**********

 

Ytra borð skilningarvitanna

 

 

Í spegilmyndinni

sameinast morgunninn perlu skilningarvitanna

orðum líkamans

og jafnvel myrkrið í herberginu

er sátt við skyndilega tilkomu annars heims

 

Skútan mín strandar í smurðum líkama næturinnar

botnfalli úr orðum næturinnar

 

Hérna býr fegurðin með orðunum

hér þurrkar dögunin andlit sitt

á mörkum einskis

 

Að finna upp kjarna alls

er sigur á gleymskunni

 

 

(Salah Al Hamdani, Pluie de juillet, Sanlorenzo, Italíu, 2010)

 

**********

 

Dauða sandaldan mín

 

 

þar sem myrkrið drekkir

eða í skugga þokunnar

eru hvorki hillingar né blár sandur

né vaxandi sannleikur

Í fangelsinu forðar óstýrilát birtan sér

Refsingarlaust

hreiðrar hún um sig í spegli

skamma stund

eins og smávængur dæmdur til skelfingar

 

Ég stend vörð um óvænt orð

piægi þoku

og hillingar án afláts

ég verð nakinn í heimi málaliðanna

og fyrst örlög mín eru að vaka yfir birtunni

mun skuggi líkklæða minna ná alla leið til þín, mamma

 

þurfum við

samt að lifa

á lygum

blekkingum

og miklu myrkri

til þess að lýsa upp jaðar óendanleikans

og má út öll andlitin

sem var tórnað fyrir blindu sálarinnar?

 

Svona svona, dauða sandaldan min!

 

Útlegðarþrjóskan

þar sem orðin myrkva röddina

Haugur af nóttum

þar sem þögul dögun trónir

 

Aðeins óhófleg píslarganga min

teygir úr sér

í langri röð af líkum

með fjarstæðuna í bandi

 

(Salah Al Hamdani, Pluie de juillet, Sanlorenzo, Italíu, 2010)

 

**********

 

Hilling

 

 

Draumaflóð falið bak við fjarlægar hæðir

bernskunnar innan seilingar

og dottandi strönd

 

Útlegðartalið brotið

tuggið

fjarar út í nútíðinni milli orðanna

eins og endalaus ógleði

með ögn af birtu

sem grefur öldu

án sláttar

 

Ritning um varnarlaust

sakleysi

ógild tilvera

rússnesk rúletta

á spássíunni

þarna

milli himins og fenja

og sólsetur sem roðnar alltaf af kvölum

 

Frá vatnsleik

til hyls

frá blóðstreymi

til blóðstreymis

tökumst við á við ruglaðan vita

sem tælir myrkar skútur

hillinganna

 

Hnuggin hringekja í élinu

kvöldbylurinn kaffærir mig

og ég snýst

með földum ströndum

kunnuglegra eyja

 

(Salah Al Hamdani, Pluie de juillet, Sanlorenzo, Italíu, 2010)